Deze blog gaat over samen slapen in één bed met je kind en of dat nu eigenlijk wel zo lekker is… Ik weet het niet precies.
Schone slaper
Otis is nog steeds geen schone slaper. Mooi is hij wel, maar goed slapen dat zit er vanaf dag één al niet in. Nu met zijn ruim 3,5 jaar oud wordt hij nog steeds iedere nacht wel één of meerdere keren wakker en roept hij om mama. Soms compleet huilend en in paniek, de andere keer vanuit een droom en de derde keer weer rustig maar klaar wakker. Er is geen peil op te trekken en het enige zekere, is dat geen nacht hetzelfde is.
Bij mij in het grote bed slapen
Soms zijn er van die nachtelijke momenten dat mijn lieve Otis zo over zijn toeren is dat hij vraagt of hij bij mij in het grote bed mag slapen. Ik vind dat geen probleem zo af en toe, dus kom maar mee. Toen Otis klein was, sliep hij standaard bij mij in bed. Hij viel in slaap in zijn eigen bedje, maar iedere eerste keer dat hij ’s nachts wakker werd kwam hij bij mij in bed. Ik lag toch alleen en vond het heerlijk. De kleine baas werd ook sneller rustig bij mama in de buurt, dus die keuze was zo gemaakt.
Samen slapen
Inmiddels lig ik niet meer alleen in dat grote bed, dus als meneer er soms bij komt liggen, dan is het gezellig druk. Niet dat we een klein bed hebben, maar dat heeft meer met Otis zijn voorkeuren te maken… De directeur ligt altijd middenin, zodat hij er natuurlijk niet uit kan vallen. Nu lijkt dat geen probleem, maar het is natuurlijk een rare. Hij wil NOOIT maar dan ook NOOIT onder de dekens liggen, maar erop. Vraag mij niet waarom, want ik kan persoonlijk bijna niets heerlijkers bedenken dan onder de dekens te kruipen! Hierdoor krijg je aan beide kanten zo’n stukje deken die net niet helemaal lekker goed om je heen kan. Hhmmppfff… Daarnaast ligt Otis ook graag breeduit. Laatst kon ik kiezen uit twee houdingen. Bij de eerste had ik een knie in mijn rug en een hand op mijn hoofd en bij optie twee een been in mijn nek en een blote rug.
Een bed vol liefde
Kortom, de kleine prins lag nadat hij in het grote bed lag binnen vijf minuten in dromenland en mama lag anderhalf uur later nog steeds wakker… Op zoek naar een lekkere houding, waarbij ik zoveel mogelijk deken had en geen ledematen in mijn gezicht. Ik zag het 2:30 worden, 2:55, 3:35…. Jeetje, ik lag niet lekker en kon niet slapen, misschien was dat samen slapen toch niet zo’n goed idee!
Net toen ik er een beetje grumpy van begon te worden keek ik opzij naar mijn kleine grote liefde. Hij lag op zijn rug (breeduit uiteraard) in complete rust te ademen alsof niemand hem wakker kon krijgen. Alles was zo lief en perfect aan hem! Daarnaast lag mijn andere grote liefde, ook in complete rust en ver weg in de mooiste droom. Toen realiseerde ik mij dat ik niets te klagen had. Ik had een bed vol liggen met liefde, allemaal gezond! Een moment van compleet geluk! Voordat ik het wist viel ook ik in een diepe slaap…
Afbeeldingen: Shutterstock
Meer persoonlijke verhalen lees je onder het kopje Momlife!
