Deze week had mijn Otis zijn eerste schoolreis. Dat vond ik toch wel een dingetje voor mijn kind van net vier jaar oud, maar misschien overdrijf ik wel. Ben ik een overbezorgde moeder?
Otis op de basisschool
Otis zit sinds half februari op de basisschool. Dit vond ik best een ingrijpende verandering en niet alleen voor hem. Hij doet het super goed en heeft het ook erg leuk op de BSO. Hij doet leuk mee, heeft vriendjes en is op zijn gemak. Dat is erg belangrijk vind ik! Alleen kreeg ik een paar weken geleden een mailtje van school over het eerste schoolreisje…
De eerste schoolreis
Shit, nu al? Dat was mijn eerste gedachte. Ik vind het best moeilijk om hem een hele dag mee te geven met een andere ouder of juf. Eerlijk gezegd kreeg ik spontaan buikpijn bij het idee… Hartstikke leuk natuurlijk zo’n tripje, maar het liefste ben ik erbij of rijd ik er achteraan, zodat ik weet dat alles goed gaat. Zie je mij al gaan, achter een krant met gaten erin op een bankje vanaf veilige afstand? Lichtelijk psycho misschien…
Goed voor de zenuwen
Ze gingen naar Drievliet. Gelukkig geen attractiepark van 743 hectare, maar voor een overbezorgde moeder al veel te groot. Wat gebeurt er dan als er één kindje van het groepje niet mee durft de attractie in? Gaan ze dan allemaal niet, of laten ze er één alleen wachten? Dat zal toch niet? Ik ben er fantastisch in om de meest wilde verhalen in mijn hoofd te halen, maar echt goed voor de zenuwen is dat niet.
Overbezorgde moeder
Er waren geen hulpmoeders meer nodig om mee te gaan. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat ik puur mee zou gaan voor mijn eigen gevoel, in plaats van dat ik het echt leuk zou vinden. Een dag van 8:30 tot 17:00, terwijl je constant vier kleuters in het gareel moet houden… Ik vind dat nogal wat! Toch vind ik het belangrijker dat hij meegaat en ik moet leren loslaten dan dat ik hem thuis houd.
Is het al 17:00?
Ik heb hem uitgezwaaid, instructies gegeven en de juf ook een korte Otis-update gegeven. Ze zat zelf vol zelfvertrouwen, dus dat gaf mij wel een goed gevoel. Een blij koppie ging de bus in en hij zat braaf naast zijn vriendje in de gordels. Toen was het afwachten tot het 17:00 was. Ik kan je vertellen, dat duurde best lang. Blij dat hij weer veilig thuis was en dat we er voor een jaar vanaf zijn!
Zijn er nog meer overbezorgde mama’s hier?
Meer momlife verhalen, lees je op de blog!
Visuals: Shutterstock
