Een paar weken geleden vertelde ik jullie dat mijn peuter echt van zijn speen af moet. De missie is: weg met de speen, maar of dat al gelukt is….?
Speen nummer één
Speen nummer één ruilde mijn grote kleine vriend zonder al teveel problemen om bij de speelgoedwinkel. Meneer was een tuttie armer (maar ach, hij had er toch drie) en een set treinen van Thomas en zijn vrienden rijker. Dat vond hij een goede deal en ik ook! Wat ik ook uit de kast moet trekken, van omkopen tot chanteren, die speen moet echt weg!
Speen nummer twee
Aangezien nummer één echt boven verwachting ging, besloot ik om meteen door te pakken met speen nummer twee. Een week later stonden we dus bij weer een andere speelgoedwinkel. Ik met een briefje in mijn handen voor de cassiére en Otis wild door de winkel rennend! Daar gingen we dan en ik hoopte dat hij het concept dus goed door zou hebben.
Betalen met een speentje
Uiteraard had ik hem de hele week al ingepeperd dat we later in de week samen naar de speelgoedwinkel konden gaan om nog iets moois uit te zoeken. Misschien zou hem dat wel weer één tuttie kosten. Nou, hij aarzelde geen moment! ‘Kom mama, naar de speelgoedwinkel!’. Hij vond een mooie treinbaan met bruggen voor bij de Thomas treintjes die hij de week ervoor had uitgezocht. Super leuk en bij de kassa kreeg de mevrouw weer een briefje onder haar neus. Otis mocht kiezen en betaalde met zijn gele tuttie. De blauwe, oftewel de heilige graal, moest ik goed bij mij houden van hem.
Weg met de speen
Dit afscheid van de speen maakte totaal geen indruk op hem. Waar hij de vorige keer nog wel even moest wennen en zei dat we terug moesten omdat we zijn grijze tuttie waren vergeten, heb ik hem er deze keer niet meer over gehoord. Dat ging ons wel ERG GEMAKKELIJK af. Diep van binnen weet ik stiekem ook wel dat alles draait om de blauwe. De andere twee hield hij alleen maar vast. Zeg maar show-speentjes.
Tuttie tussenstand
Start: 3 tutties
Huidige status: 1 tuttie
De basis is gelegd! We zijn in twee weken tijd twee tutties kwijt en dat ging boven alle verwachtingen! Nu komt het echte werk eraan. Het doorbijten, het op hem inpraten, hem omkopen en op zijn gevoel inspelen. Dat allemaal voordat we weer starten met logopedie. Zoals jullie misschien in de vorige blog wel hebben gelezen, moest Otis van zijn speentjes af zijn na de zomervakantie. Anders zou doorgaan met logopedie geen zin hebben. Adem in, adem uit….
