Dat was natuurlijk niet de bedoeling toen ik de zwangerschapstest deed en eigenlijk zelf al wist wat de uitslag zou zijn. Op het moment dat je erachter komt dat je zwanger bent en staat te stuiteren van geluk, dan denk je: dat overkomt mij niet. In mijn geval dus wel en heeft mijn kind gescheiden ouders.
Schuldgevoel
Natuurlijk wil niemand dat voor zijn kind. Helaas loopt het leven soms wel zo, om wat voor reden dan ook. Als alleenstaande moeder voel ik mij vaak schuldig naar mijn zoon toe. Ik kan hem toch niet het ‘standaard gezinsleven’ bieden, zoals dat is bij de meeste van zijn vriendjes en vriendinnetjes. Aan de andere kant, wat is tegenwoordig een standaard gezin? Er zijn zat ouders die uit elkaar zijn, samengestelde gezinnen of gezinnen met twee vaders of twee moeders. Iedere situatie en ieder kind is anders en daar moet je als ouder op inspelen.
Privé
De reden dat wij als ouders uit elkaar zijn houd ik voor mezelf. Ja, zelfs als blogger die toch best veel online deelt zijn er zaken die privé blijven. Er zijn maar twee mensen die precies weten wat er gebeurt is en waarom deze weg is ingeslagen. Er zullen vast mensen zijn die hier een mening over hebben en dat is prima. Op bepaalde momenten in je leven moet je een keuze maken. Het moment dat twee mensen uit elkaar gaan is al verdrietig genoeg, laat staan als er een kind bij betrokken is.
Toekomst
Het feit dat wij als ouders van Otis uit elkaar zijn, betekent niet dat we niet allebei stapelgek zijn op dat kleine jongetje. Hij staat voor ons altijd op de eerste plaats en we doen er allebei alles aan om te zorgen dat het goed met hem gaat. Wat in ons geval scheelt is dat de baas niet beter weet als dat wij gescheiden wonen. Zijn vader woont en werkt in het buitenland en komt zo vaak als hij kan naar Nederland om tijd met hem door te brengen. We proberen dan ook altijd een dag iets samen te doen, als ‘gezin’. Zolang het belang van Otis centraal staat en wij als gescheiden ouders het contact goed kunnen houden, dan is dit zijn wereld en weet hij niet beter.
Ondanks dat schuldgevoel, vind ik dus dat we het best goed doen.
