Oke, misschien overdrijf ik… Bij mij is nooit officieel smetvrees ‘vastgesteld’. Ik ben dan ook niet de hele dag aan het poetsen, verre van zelfs. Wel was ik denk ik 50 keer per dag mijn handen en heb ik momenten dat ik mijn handen MOET wassen, als ik voor mijn gevoel ‘vieze’ handen heb, geld heb aangeraakt, een hond heb geaaid of bijvoorbeeld een paar uur weg ben geweest. Ook vind ik schoenen aan in huis echt vies, omdat je met de onderkant buiten hebt gelopen op de stoep (waar honden poepen en plassen) en in openbare toiletten komt (GRUWEL!). Toch ben ik sinds ik moeder ben wel meer een smeerpijp…
1. Snot
Sinds Otis bij het kinderdagverblijf komt is hij praktisch non-stop verkouden. Ik wil niet dat hij constant met een vieze toet of natte bovenlip loopt, straks gaat het smetten. Ik loop ook niet constant met lapjes en doekjes, dus wat er in werkelijkheid gebeurt: Ik veeg het af met mijn hand. Als ik de mogelijkheid heb was ik mijn handen, maar als ik niets bij de hand heb dan moet ik het toch echt aan mijn kleding afsmeren. Gets!
2. Poep
Poep is vies, maar van je kind is het minder erg. Otis was 8 dagen oud en we hadden een newborn photoshoot geregeld. Het kleintje moet dan natuurlijk bloot, dus je raad het al… Ik mocht op de foto met kleine blote Otis en floep! Een onwijze lading warme oker gele paar dagen oude natte babypoep over mij heen! Ik zat helemaal onder!! Wat niemand weet is dat we gewoon zijn doorgegaan met de shoot en ik heel blij met Otis op de foto sta, terwijl ik buiten beeld van de camera compleet onder de stront zat.
3. Eten
Otis wil zelf eten, met zijn handjes welteverstaan. Ook al doe ik iets in zijn mond, hij haalt het eruit en doet het zelf opnieuw. Voelen, proeven, alles gaat in en uit zijn mond, vieze handen, hopla met die vieze handen in zn haren, aan mijn mouw trekken, stukken eten op de grond en tussen zijn kinderstoel, het is dagelijkse kost. Vroeger zou ik daar echt de kriebels van krijgen en constant proberen alles schoon te houden. Nu denk ik heel schaapachtig als een trotse moeder: ‘kijk nou, zo leert hij en ontwikkelt hij zich, laat maar gaan’.
In de huidige status, smetvrees-technisch-gezien, herken ik mezelf bijna niet terug! What happened? Oh ja, ik kreeg een kind! Ik ben een viespeuk geworden en het erge is: I don’t care! Ben ik de enige?
