Vorige week, op 19 februari, werd mijn kleine ondeugende aap twee jaar oud! Hoera en wat was het weer een feest verspreid over verschillende dagen! Na de ultieme chaos van de eerste kinderverjaardag wilde ik het dit jaar anders doen.
1.De traktatie
Vorig jaar heb ik drie avonden lang, samen met mijn moeder, zitten knutselen om bananen om te toveren in Batmans, compleet met cape, masker, logo en Batmobiel. Het kind komt aan op de opvang, de traktatie wordt uitgedeeld en die 3 avonden knutselen is in 2 seconden compleet verwoest, terwijl niemand eigenlijk enig idee had wie Batman is. Dat heb ik dit jaar even anders aangepakt! Natuurlijk wil je dat je kind iets leuks uitdeelt, maar maak het in godsnaam niet te ingewikkeld voor jezelf. Dit jaar had ik een zakje Goodies koekjes (no junk) en een doosje rozijntjes in zwarte bekertjes gedaan, een leuke kaart met een groot konijn en ‘Hoera, Otis 2 jaar’ op de voorkant geplakt en een kleine foto van de jarige job eraan gehangen. Gemaakt in 1-1,5 uur en de kinderen vonden het fantastisch. Hoppakee, dat scheelt weer wat avonden zwoegen!
2. De taart
Nog zo’n onderwerp waar ik mooie herinneringen aan heb… Tijdens Otis eerste verjaardag heb ik te lang gewacht met het aansnijden van de taart, kwam iedereen tegelijk binnen en heb ik lopen hakken als een overspannen gabber, met als resultaat hompen taart van een kilo en stukjes van 100 gram. Don’t ask, ruimtelijk inzicht is niet mijn ding. Dit jaar besloot ik gelijk bij binnenkomst van de eerste gasten te gaan snijden! Het was nog lekker rustig en de tactiek door-de-helft-weer-door-de-helft-weer-door-de-helft werkte als een tiet! Allemaal gelijke stukken die ik alvast op de bordjes knalde, zodat iedereen bij binnenkomst een stuk kon pakken en kon aanvallen. Hoezee!
3. De kado’s
Toen Otis ’s ochtends vroeg wakker werd, stond er een loopfiets en een glijbaan (nog in de doos, dat wel) voor hem klaar! Hij is de hele ochtend zoet geweest met een ballon… Gelukkig trok het later nog bij, want ik was al bang dat een zak ballonnen van €3,50 voldoende had geweest. Tijdens zijn feestje liep ik vorig jaar enorm achter met het openmaken van de pakjes. Ik wist soms ook niet meer wat hij van wie gekregen had. Na wat puzzelen ben ik daar gelukkig achtergekomen. Dit jaar vroeg ik hem steeds bij nieuwe visite of hij zijn kado wilde openmaken. Zei hij ja, dan schoof ik na het scheuren gelijk de volgende onder zijn neus, dus per keer pakte hij steeds een aantal dingen uit, zodat we perfect op schema liepen! Alsof ik nooit anders gedaan heb… 😉
Moeders had het gevoel dat ze alles onder controle had! Nou ja, meer als vorig jaar met de kinderverjaardag… Volgend jaar leg ik de lat weer wat hoger en eet en drink ik zelf ook wat. 😉
