Mijn zoon is niet geadopteerd. Hij is in mijn buik gegroeid en ik heb hem op de wereld gezet. Dat ik dit heb mogen meemaken, daar ben ik extreem dankbaar voor. Juist omdat ik weet hoe mooi het is om een kind te hebben, kan ik het mij heel goed voorstellen dat mensen kinderen adopteren. Of het nu om wat voor redenen dan ook niet lukt om biologische kinderen te krijgen, omdat je vindt dat er genoeg kinderen zijn die liefde kunnen gebruiken, of omdat dat nu eenmaal lastiger is met twee moeders of twee vaders, dat maakt voor mij niet uit. Je zou graag een kind liefde en geborgenheid willen geven en als dat door middel van adoptie lukt, dan is dat natuurlijk fantastisch!
Ik kwam een super interessant interview tegen met een adoptiemoeder die graag wat dingen kwijt wilde. Over adoptie, over vooroordelen, over de gevoelens van de ouders en kinderen en over zaken die mensen denken, maar niet zeggen. Dat wil ik graag met jullie delen!
9 dingen die je moet weten over adoptie
1.Mijn kinderen zijn ‘mijn eigen kinderen’
‘Maar je gaat toch nog wel voor ‘eigen’ kinderen?’, zijn dingen die regelmatig tegen deze moeder gezegd worden. Ten eerste: dit zijn haar eigen kinderen. Biologisch misschien niet, maar gevoelsmatig is er geen verschil. Ten tweede: realiseer je dat als dit gezegd wordt waar het adoptiekindje bij staat, dat het behoorlijk pijnlijk is voor het kind. Een gezin probeert dagelijks het kind hun liefde te laten voelen en zelfvertrouwen te geven, wat met een goedbedoelde opmerking compleet de grond in getrapt wordt. Voorzichtigheid is dus geboden. Als laatste: in het geval van dit gezin was adoptie plan A. Als adoptie in het geval van andere gezinnen na een hele medische molen misschien wel plan C is, dan kan zo’n opmerking behoorlijk pijnlijk zijn.
2. Adoptieouders zijn ook gewoon mensen
Je kunt ze dus zeker vragen stellen als je geïnteresseerd bent. Let alleen wel op de manier waarop je dingen vraagt (punt 1). Je staat verstelt als je hoort dat mensen vragen stellen als ‘Waar heb jij je kinderen vandaan?’ of ‘Wat kosten jouw kinderen?’. Excuse me? Deze moeder verwijst dit soort mensen vriendelijk naar Google, maar mensen die oprecht geïnteresseerd zijn sluit ze zeker niet buiten. Sterker nog, ze heeft regelmatig compleet vreemden haar telefoonnummer gegeven, omdat deze mensen geïnteresseerd waren in adoptie. De beste manier is volgens deze moeder om te checken of je haar wat vragen over het onderwerp mag stellen, zodat ze ook ‘nee’ kan zeggen als bijvoorbeeld haar kinderen erbij staan.
3. Echte ouders
‘Weet je wie de echte ouders van je kinderen zijn?’. Biologische ouders en ‘echte’ ouders zijn twee verschillende dingen. Adoptieouders zijn ook echte ouders. Adoptiekinderen kunnen behoorlijk schrikken van zo’n misschien onschuldige vraag, uit angst dat ze weg moeten uit dit gezin waar ze zich veilig voelen.
4. De reden van het ter adoptie stellen van mijn kinderen is privé
Sommige kinderen worden opgegeven ter adoptie omdat de ouders niet voor ze konden zorgen. Sommige ouders worden hiertoe gedwongen. Soms zijn er medische redenen in het spel of sommige kinderen zijn wees. Sommige kinderen komen uit gecompliceerde gezinnen of uit pleeggezinnen. Niet in alle gevallen weet je de reden van het beschikbaar stellen voor adoptie. Al weet je het wel, dan is dat niet iets wat adoptieouders altijd graag willen delen, om roddels te voorkomen. Sommige zaken zijn privé.
5. Opvoeding
Iedere ouder doet wat volgens hen het beste is voor hun kinderen, zo ook adoptieouders. Alleen kan het in het geval van adoptieouders nét wat ingewikkelder zijn, omdat je het vertrouwen moet winnen van de kinderen. Deze moeder is bijvoorbeeld de eerste zes maanden ieder half uur ’s nachts uit bed gegaan om de kinderen gerust te stellen en ze het vertrouwen te geven dat er wél iemand komt als je huilt ’s nachts. Het eerste deel van hun leven was dat niet zo, dus deze kinderen waren extreem bang om alleen gelaten te worden. Goedbedoelde adviezen over opvoeding zijn dus lief, maar realiseer je dat dingen soms nét even anders kunnen liggen.
6. Adoptie van een andere cultuur
De adoptiemoeder uit dit verhaal heeft twee kindjes geadopteerd met beide een andere afkomst. Waar ze voorheen nooit de verschillen zag, ondervindt ze nu zelf dat de wereld soms anders op deze kindjes reageert als ze verwacht had. Zij is degene die altijd voor ze opkomt, of het nu op school is in relatie tot pesten of een ongepaste grap van een familielid. Zij zorgt ervoor dat de omgeving waarin haar kinderen opgroeien zoveel mogelijk support geeft.
7. Het is ingewikkeld
Als het over adoptie gaat, dan zijn er drie partijen bij betrokken (de biologische ouders, de kinderen en de adoptieouders) met allemaal verschillende gevoelens en dat is oké. Dat de kinderen soms verdrietig zijn omdat hun biologische ouders geen deel uitmaken van hun leven, betekent niet dat ze minder van hun adoptieouders houden. De adoptieouders die de pijn van verlies en onzekerheid bij hun kinderen zien, zijn nog steeds ontzettend dankbaar zijn dat zij hun ouders mogen zijn.
8. Ieder verhaal is anders
Niet iedere adoptieouder zal het eens zijn met alles wat deze moeder zegt, maar dat is meestal zo in het leven. Iedereen heeft zijn eigen verhaal.
9. We zijn net als iedere andere ouder
Net als iedereen hebben ook zij dagen waarop ze ontzettend dankbaar zijn en dagen waarop hun geduld op de proef wordt gesteld. Dat hoort nu eenmaal bij het ouderschap. Ze zijn net als iedere andere ouder, met dezelfde onzekerheden, dezelfde angsten en dezelfde liefde voor hun kinderen.
Dit mooie interview is afkomstig van Upworthy.com.
