fbpx
Menu
Ervaringen & Tips / Mama zijn

Mijn enig kind syndroom

Overal zitten voor- en nadelen aan, zo ook aan enig kind zijn. Ik weet er alles van, want ik heb geen broers of zussen en heb zelf ook nog eens één kind. Op Fabulous Mama las ik in het stuk van Bettina (Citymom) over enig kind zijn dat zij het prima vond. Ik zie dat toch anders. Ik heb namelijk een enig kind syndroom.

IMG_2951 (1)Voordelen van enig kind zijn
Ik vroeg altijd om broertjes en zusjes voor mijn verjaardag. We hadden het heel gezellig thuis met z’n drieën, maar toch vond ik het altijd zo leuk bij vriendinnetjes thuis waar het gezin wel groter was dan drie. Mijn jeugd was fantastisch, we waren heel actief, gingen er veel op uit en ik had veel vriendjes en vriendinnetjes, dus dat was het probleem niet. We hadden een caravan waarmee we veel kampeerden en ook op campings had ik altijd snel contact. Soms vond ik het echt wel moeilijk om op kinderen af te stappen en ik was ook best verlegen, maar ik heb daar wel veel van geleerd. Daarentegen ben ik heus geen sociaal wonder en heb ik ook soms echt geen zin om een beleefd gesprek te voeren, maar over het algemeen leg ik wel makkelijk contact. Nog een pluspunt van enig kind zijn is dat ik geen idee heb wat vervelen is. Ik vermaak mij prima zelf en kan goed alleen zijn.

Nadelen van enig kind zijn
Toch zal ik nooit weten hoe het is om een broer of zus te hebben, ondanks dat het echt niet altijd leuk is. Uiteraard zal er wel eens ruzie zijn, maar ik kan serieus niet begrijpen dat er broers en zussen zijn die elkaar om wat voor reden dan ook nooit meer zien. Mensen die in die situatie zitten zullen het vast gecompliceerder zien, maar vanuit mijn oogpunt en met mijn enig kind syndroom zal ik het nooit begrijpen.

History repeats
De huidige status is dat ik een alleenstaande moeder ben van één heerlijk binkie, waar ik uiteraard super gelukkig mee ben! Hij is te gek en de leukste en de liefste! Toch is het weer even confronterend als een vriendin vertelt zwanger te zijn van nummer twee. Natuurlijk ben ik super gelukkig voor haar, maar ik vind het dan ook jammer dat de kans groot is dat ik Otis nooit een broertje of zusje zou kunnen geven. Never say never, maar als 33-jarige die net haar leven weer op de rit aan het krijgen is heeft een nieuwe partner alles behalve een hoge prioriteit. Ik wilde altijd graag het patroon doorbreken, want mijn moeder en ik zijn beide enig kind en wilde beide graag broers en zussen. Ik ging het zeker weten anders doen en blijf een romantisch beeld houden van een groot gezin aan een lange tafel met grote pannen dampende pasta erop. Lang leve het fenomeen ‘relativeren’, want ik denk dan snel: ik heb een gezond en schitterend kind, sommige stellen kunnen geen kinderen krijgen of dromen van een gezond kindje. Ondanks dat het best pittig is om er alleen voor te staan bij Otis (en dan vooral door zijn temperament en hekel aan slapen) blijft toch dat enig kind syndroom knagen…